Mehmet'im!

Mehmet'im diyorum sana çünkü sen Yozgat'ın Şehit Murat'ı, anneciğinin İsmail'i, komutanlarının ve asker arkadaşlarının ''Kınalı Kuzu''su, vatanın, tüm Anadolu'nun Mehmet'isin.

Biliyorum henüz her şeyin farkında değildin giderken. ''Vatan işgal altında'' dediler, o koca yüreğinle diğer Mehmetler gibi yırtık çarığına, açlığa ve yokluğa aldırmadan yazdırdın adını asker listesine. Evden seni uğurlayan anacığın sana ne içinde kopan fırtınaları belli etti ne de gözyaşlarını ; çünkü biliyordu ki kınalayıp cepheye yolladığı kuzusu düşmanla Çanakkale'de bir aslna gibi savaşacaktı.Adı Türk insanının kalbine yazılacaktı.

Ağır kış şartları henüz geçmiş değildi. Zor bir yolculuktan sonra ulaştınız cepheye. Binlerce kalem tutacak el; süngüleri omuzlayıp çıktı ilk ictimaya . On yedi - on sekiz yaşlarında gençlerdiniz hepiniz hayatın zorluklarıyla henüz böylesine karşılaşmamış gençlerdiniz hepiniz. Asker disiplinini yeni yeni kavramya çalışıyordunuz. Hepinizde büyük bir heyecan vardı. Diğerlerinden farkın olduğunu henüz bilmiyordun, ta ki zabit efendinin sana saçlarındaki kınanın sebebini soruncaya kadar. Biraz şaşkınlıkla biraz da meakla yazdığın mektubun cevabı erken geldi Yozgat'tan. Anneciğin seni uğurlarken diyemediklerini aslında saçlarına kına yakarak söylemişti bile;

''Ey oğul, gözümün nuru Murat'ım! Zabit efendiye selâm söyle.Biz kurbanlıkj koçları kınalar öyle kurban ederiz. Sen dört kardeşinin arasındakurbansın. Sen İsmail'sin. Sen orada şehit olacaksın inşallah. Kurbanlık koçlar nasıl kınalanırsa , ben de onun için senin saçını kınalayıp gönderdim'' diyordu mektubunda. Cepheye gönderirken biliyordu şehadet şerbetinden içeceğini. Ama bir an bile tereddüt etmedi. Çünkü o anaydı, ''Kınalı Kuzu''sunun anası. Senin temiz kalpli anacığın.

Sen kanınla vatan sınırını çizip bu dünyadan göç etsen de değerlerin ve hatıran bizim için her zaman çok kutsal kalacak. Sen Türklüğün şanını bir kez daha Çanakkale'de İngiliz'le, Rus'la çarpışıp yükselttin. Bizler seni ve senin gibi yiğitleri her andığımızda içimizde bir kıvılcım daha alevleniyor, anneciğinin akıtamadığı göz yaşları yüreğimize akıyor. Uğuruna öldüğün topraklardan, senin gibi yiğit Mehmetcikler yeşeriyor.

Son olarak unutma ki vatan bir daha zora düşerse, ay-yıldızlı al bayrağımızın dalgalanmasına engel olan olursa, bizlerde kınalanıp, Başkomutanın emrine uyup cepheye savaşmaya değil ölmeye gideriz...

Mustafa ATALAR